Jeśli nigdy nie słyszałeś o cukrzycy, możesz się zastanawiać, co to jest. Istnieje wiele zastosowań tego terminu. Dowiedz się o różnych typach cukrzycy, w tym o cukrzycy i cukrzycy niewydolnej. Oto przegląd trzech najczęstszych typów cukrzycy. Jeśli masz cukrzycę, istnieją leki, aby kontrolować stan. Należy zrozumieć objawy każdego typu, aby wiedzieć, które zabiegi są najlepsze dla Ciebie. Jeśli nie jesteś pewien, co to jest cukrzyca, sprawdź u swojego lekarza, aby uzyskać diagnozę.
Insulina
Chociaż jest to niezbędna część leczenia diabetyka, insulina jest bólem w tył. Ludzie z cukrzycą wydają się nie mieć jej dość, a ich brak wiedzy sprawia, że insulina jest jeszcze bardziej problematyczna. Dobra wiadomość jest taka, że insulina może być stosowana w celu zapobiegania krótkotrwałym powikłaniom, a nawet zmiany przebiegu cukrzycy. Stosowanie uzupełniającej insuliny ma kluczowe znaczenie dla osób z cukrzycą, ale nie jest konieczne u każdego pacjenta.
Została wprowadzona jako lek eksperymentalny prawie sto lat temu. Dopiero w 1921 roku hormon ten został wyizolowany w laboratorium. Przed odkryciem insuliny cukrzyca typu 1 była śmiertelna, a diety głodowe mogły jedynie przedłużyć życie. W 1922 roku kanadyjscy naukowcy znaleźli sposób na produkcję insuliny w laboratorium i sprzedali patent Uniwersytetowi w Toronto za trzy dolary. Dzięki temu hormon stał się bardziej dostępny dla diabetyków, a dekadę później zaczęto go produkować przy użyciu nowych technologii.
Dziś nowsze modele insuliny są praktycznie bezbolesne. Porty do wstrzykiwania są cieńsze i mniejsze niż w przeszłości, dzięki czemu wygodniej jest ludziom robić zastrzyki z insuliny. Ale dopóki współczesna insulina nie może być stosowana doustnie, insulina jest nadal podawana poprzez zastrzyk podskórny. Pomimo łatwości użycia, wiele osób woli używać penów insulinowych, które wyglądają jak duży długopis i zawierają wstępnie załadowane wkłady insulinowe.
Cukrzyca
Cukrzyca jest chorobą trzustki, która uniemożliwia organizmowi wytwarzanie wystarczającej ilości insuliny. Insulina jest potrzebna do regulowania ilości glukozy we krwi. Gdy trzustka nie produkuje wystarczającej ilości insuliny, organizm wytwarza jej zbyt dużo lub wcale. Te warunki są związane z różnymi zagrożeniami dla zdrowia i mogą nawet prowadzić do ślepoty. Aby uniknąć tych zagrożeń dla zdrowia, leczenie cukrzycy powinno być stosowane ostrożnie.
Zgodnie z szacunkami częstość występowania cukrzycy wzrasta na całym świecie. W latach 2000-2030 na świecie będzie ponad pół miliarda osób z cukrzycą. Rozpoznanie cukrzycy wymaga jednak dokładnego monitorowania stężenia glukozy we krwi. Oprócz badania stężenia glukozy we krwi, wielu lekarzy będzie oferować również inne formy leczenia. Mogą one obejmować zastrzyki uczulające na insulinę, leki doustne oraz zmiany w diecie. W zależności od konkretnej formy cukrzycy, leczenie może się różnić.
Badanie przesiewowe jest zalecane co trzy lata dla osób z czynnikami ryzyka cukrzycy. Twój lekarz zmierzy poziom glukozy we krwi na czczo i poziom hemoglobiny A1C lub przeprowadzi doustny test tolerancji glukozy. Jeśli Twoje wyniki są graniczne, konieczne jest częstsze wykonywanie badań. Korzystanie z kalkulatora ryzyka online może pomóc Ci określić, czy jesteś w grupie ryzyka. Jeśli masz jeden z tych czynników ryzyka, powinieneś jak najszybciej poddać się badaniom.
Cukrzyca typu insipidus
Choć objawy cukrzycy typu insipidus są podobne do objawów częściej rozpoznawanego typu, cukrzycy, te dwa schorzenia nie są ze sobą powiązane. Te dwa zaburzenia mają odrębne przyczyny, objawy i sposoby leczenia. Wcześniej zaburzenie to było czasami określane jako cukrzyca, ponieważ lekarze zanurzali palec w moczu pacjenta, aby ocenić zawartość cukru. Jednak termin „diabetes insipidus” został zastąpiony terminem „cukrzyca w nowoczesnej formie.”
Cukrzyca insipidus może być związana z innymi stanami, takimi jak nadciśnienie tętnicze i niewydolność nerek. Jednak w przeciwieństwie do cukrzycy ciążowej, cukrzyca insipidus dotyka tylko kobiety w ciąży, ponieważ enzym łożyskowy dziecka niszczy ADH matki. Objawy cukrzycy insipidus może być subtelne i podobne do tych z innych warunków zdrowotnych. Lekarze najpierw sprawdzą objawy i wykonają badania krwi, aby określić, jak podwzgórze i nerki reagują na odwodnienie. Inne badania mogą obejmować rezonans magnetyczny i tomografię komputerową, aby wykluczyć strukturalne nieprawidłowości w podwzgórzu lub przysadce mózgowej. Po ustaleniu przyczyny, leczenie będzie zależało od ciężkości stanu.
Dla osób z cukrzycą nefrogenną, leczenie skupia się na zajęciu się przyczyną stanu. Może to obejmować zmianę leków lub zrównoważenie poziomu wapnia lub potasu w organizmie. Diuretyki, takie jak ibuprofen lub aspiryna, są również przepisywane w celu zmniejszenia produkcji moczu. Nie ma lekarstwa na cukrzycę dipsogenną, ale jest kilka sposobów na złagodzenie objawów. Ssanie chipsów lodowych lub cukierków bez cukru może zwiększyć przepływ śliny i zmniejszyć potrzebę picia. Przyjmowanie desmopresyny w porze snu może również pomóc.
Cukrzyca u osób starszych
Opieka nad starszymi osobami z cukrzycą stawia kilka wyzwań. Pomimo postępów w medycynie osoby starsze nie są tak sprawne jak osoby młodsze i dlatego są narażone na wiele chorób współistniejących. Z tego powodu podejmowanie decyzji dotyczących opieki nad chorymi na cukrzycę w podeszłym wieku jest często złożone. Należy wziąć pod uwagę kilka czynników innych niż cele biomedyczne, takich jak kruchość pacjenta. W tym badaniu opisano charakterystykę kliniczną osób starszych z cukrzycą typu 2, przebywających w specjalistycznym ośrodku diabetologicznym.
Starsi pacjenci z cukrzycą często doświadczają izolacji społecznej, spadku zdolności do przygotowywania i robienia zakupów spożywczych oraz innych problemów. Mogą zapominać o przyjmowaniu leków przeciwcukrzycowych lub pomijać ich dawki. Mogą również doświadczać zmian w smaku i są mniej skłonni do przygotowywania własnych posiłków. Ponadto pacjenci ci są narażeni na większe ryzyko upadku z powodu ograniczonej mobilności. W związku z tym wielu z tych pacjentów wymaga pomocy opiekuna. A ponieważ ich stan utrudnia przygotowywanie własnych posiłków, mogą doświadczać różnych ograniczeń fizycznych.
Chociaż cukrzyca może wystąpić w każdym wieku, obecność innych schorzeń komplikuje postępowanie z tym schorzeniem. Dlatego wiek nie jest wiarygodnym wskaźnikiem zdolności funkcjonalnej. W Stanach Zjednoczonych wiek zachorowania na cukrzycę typu 2 wynosi 65 lat i więcej. U osób starszych stężenie glukozy na czczo jest zazwyczaj zbliżone do prawidłowego, ale występuje u nich również znaczna hiperglikemia poposiłkowa. Ze względu na te czynniki, cukrzyca u osób starszych powinna być prowadzona tak, jak u osób młodych.
Cukrzyca w pewnych grupach etnicznych
Badania wykazały, że osoby z pewnych grup etnicznych są bardziej narażone na rozwój cukrzycy. Dokładna przyczyna cukrzycy pozostaje tajemnicą. Znaleziono jednak locus genetyczne na chromosomie 12q, około 50 cM centromerycznie do HNF1a. Jeśli istnieje, to choroba prawdopodobnie występuje rodzinnie. Dokładna przyczyna cukrzycy pozostaje nieznana, ale ma ona wiele potencjalnych przyczyn. Poniżej przedstawiono kilka możliwych wyjaśnień zwiększonego ryzyka cukrzycy w pewnych grupach etnicznych.
W niektórych badaniach sugerowano, że do rozwoju cukrzycy typu 2 mogą przyczyniać się czynniki genetyczne, takie jak insulinooporność i upośledzone wydzielanie. Badania bliźniąt wykazują większą zgodność w cukrzycy typu 2 między rodzeństwem monozygotycznym i dizygotycznym. Chociaż cukrzyca typu 2 występuje w niektórych grupach etnicznych, jest znacznie bardziej rozpowszechniona u Indian Pima i Amerykanów meksykańskich. Czynniki genetyczne zostały omówione w rozdziale 20. Niemniej jednak cukrzyca jest złożonym zaburzeniem, z wieloma czynnikami ryzyka.
Cukrzyca ciążowa jest postacią cukrzycy o zmiennym nasileniu. Dotyczy około czterech procent wszystkich ciąż w Stanach Zjednoczonych, a częstość występowania różni się w zależności od grup etnicznych i wieku matki. Predyspozycje genetyczne i wywiad rodzinny zwiększają ryzyko wystąpienia cukrzycy ciążowej, chociaż częstość występowania różni się znacznie w poszczególnych grupach etnicznych. Bardziej prawdopodobne jest również wystąpienie cukrzycy ciążowej u kobiet o wysokiej parytecie.
Powikłania cukrzycy
Wpływ cukrzycy na Twój organizm jest bardzo duży i istnieje wiele sposobów na zmniejszenie ryzyka rozwoju poważnych powikłań. Chociaż powinieneś regularnie konsultować się z lekarzem, powikłania mogą nadal się rozwijać, jeśli nie podejmiesz leczenia w odpowiednim czasie. Warunki te mogą wahać się od bolesnych do zagrażających życiu. Mogą prowadzić do problemów sercowo-naczyniowych, udaru mózgu, zawału serca i miażdżycy. Diabetycy są również na większe ryzyko uszkodzenia nerwów, co może skutkować bólem, drętwieniem, a nawet utratą wzroku. Podobnie jak w przypadku wielu innych powikłań cukrzycowych, wczesna diagnoza może zmniejszyć ryzyko poważnych powikłań.
Oprócz powodowania bólu i dyskomfortu, cukrzyca może również uszkodzić stopy, powodując słabe krążenie krwi. Rany stóp mogą goić się powoli i mogą rozwijać się poważne infekcje. W ciężkich przypadkach często konieczna jest amputacja. Diabetycy muszą również regularnie monitorować poziom glukozy we krwi, ponieważ wysoki poziom cukru we krwi może uszkodzić naczynia krwionośne. W skrajnych przypadkach cukrzyca może prowadzić do cukrzycowej kwasicy ketonowej, zagrażającego życiu stanu wynikającego z braku insuliny.
Chociaż nie ma lekarstwa na cukrzycę, leczenie może pomóc zarządzać stanem i zminimalizować ryzyko rozwoju powikłań. Prawidłowa kontrola poziomu cukru we krwi i współpraca z zespołem opieki zdrowotnej może zmniejszyć ryzyko wystąpienia powikłań związanych z cukrzycą. Kontrolując regularnie poziom glukozy we krwi, można opóźnić wystąpienie tych chorób i poprawić swoje długoterminowe perspektywy. Ponadto, można podjąć kroki w celu zapobiegania powikłaniom poprzez poznanie swoich danych i ścisłą współpracę z zespołem opieki zdrowotnej. American Heart Association opracowała szereg artykułów na temat powikłań cukrzycy, w tym informacje dla diabetyków.
